Irlandia jest państwem wyspiarskim położonym na Oceanie Atlantyckim, na zachód od Wielkiej Brytanii. Jest ona trzecią co do wielkości wyspą Europy. Jej powierzchnia wynosi 70 284 km².
Klimat Irlandii określa się jako umiarkowany morski wilgotny. Najzimniejsze miesiące w roku to styczeń i luty, a najcieplejsze lipiec i sierpień. Kraj ten od północy graniczy z Wielką Brytanią, której obszar wchodzi w skład irlandzkiej wyspy. Obszar ten zwany jest Irlandią Północną.
Historia Irlandii
Historycznie Irlandia podzielona była na 32 hrabstwa. Obecnie jest ich 26. Jej stolicą jest Dublin, którego nazwa pochodzi od irlandzkiego zwrotu Dúbh Linn oznaczającego „czarny staw”.
Irlandia uważana jest za jedno z najbardziej celtyckich krajów Europy. W latach 432-465 została ona schrystianizowana przez św. Patryka, co zbliżyło ją do innych państw kontynentu europejskiego. Choć przez wiele wieków była wolna od najazdów ludów germańskich, w 795 roku stała się głównym celem Wikingów. Od 1171 roku jej podbój rozpoczęli Anglo-Normanowie z Wielkiej Brytanii. W rezultacie kościół i rycerstwo irlandzkie uznało zwierzchnictwo króla angielskiego. Przez kolejne wieki następowała asymilacja angielskich baronów z irlandzkimi poddanymi, którzy coraz częściej przyjmowali język angielski. Jednakże w okresie reformacji rozpoczęły się religijne prześladowania katolickiej ludności. Irlandczyków usuwano z ich ziem, a na nich osadzano Anglików i Szkotów. Spowodowało to w XVIII i XIX wieku masowa emigracje Irlandczyków do Stanów Zjednoczonych.
W XVIII wieku nastąpił rozwój ruchów niepodległościowych. W połowie XIX wieku powstał ruch Fenian, który wraz z powstałym wkrótce Sinn Fein, doprowadził do uchwalenia przez w 1914 roku ustawy o autonomii Irlandii. Ostatecznie republikę Irlandii proklamowano 21 stycznia 1919 roku.
W 1949 roku Irlandia wystąpiła ze Wspólnoty Narodów i dążyła do zjednoczenia z Irlandią Północną pozostającą pod władzą brytyjską. Od 1968 roku w tej ostatniej rozpoczęły się starcia między katolikami a protestantami, co pociągnęło nasilenie zamachów terrorystycznych prowadzonych przez Irlandzką Armię Republikańską.
Języki w Irlandii
Język irlandzki
W Irlandii obowiązują dwa języki urzędowe: irlandzki I angielski. Język irlandzki ma status pierwszego, urzędowego języka w Irlandii, a angielski uznaje się za drugi język. Jednak choć w 2011 znajomość irlandzkiego deklarowało 41% społeczeństwa, w codziennych sytuacjach i kontaktach posługiwało się nim niewiele osób.
Język irlandzki to język, którym na Zielonej Wyspie mówiono od wieków. Jest to celtycki język, który wykształcił się kilka wieków przed naszą erą. Zaczął on obowiązywać w Irlandii jako język urzędowy od 1922 r., gdy uzyskała ona niepodległość. Mimo działań rządu, zakrojonych na szeroką skalę, obecnie w języku irlandzkim mówi zaledwie 4% ludności, głównie na północnym zachodzie.
Język angielski
Irlandzka odmiana języka angielskiego stanowi zbiór dialektów angielskiego dość mocno różniących się od brytyjskiego angielskiego,
Irlandzka wymowa jest bardzo odmienna. Irlandczycy nie wymawiają ‘th’, dotykając zębów koniuszkiem języka. Zamiast bezdźwięcznego ‘th’ używają ‘t’, a zamiast dźwięcznego – ‘d’. Inaczej brzmi także wymowa słów, w których po ‘t’ lub ‘d’ występuje np. ‘u’. Ponadto Irlandczycy inaczej wymawiają dużą część samogłosek i dyftongów oraz głoskę ‘r’,
Również irlandzka gramatyka może sprawić trudności użytkownikowi języka angielskiego. Przykładowo Irlandczycy, pod wpływem swojego celtyckiego języka, nie posługują się zwykle słowami ‘yes’ i ‘no’ w charakterze odpowiedzi na pytanie. Nie korzystają oni również ze struktury zaprzeszłej, czyli Past Perfect. W irlandzkim angielskim zaimek ‘ty’ to ‘you’, ale jako ‘wy’ używane jest ‘yee’, ‘yez’, albo nawet ‘yous’ .
Natomiast na powitanie Irlandczycy używają „What’s the story?” albo „How’s she cuttin?”. Wiele słów, którymi się posługują, zapożyczonych jest z celtyckiego irlandzkiego. Inne wyrazy to często staro- lub średnioangielskie pozostałości, które w pozostałych odmianach angielskiego uważa się za przestarzałe.
