Styl uczenia się nie jest zdolnością, lecz sposobem, w jaki wolimy się uczyć. Wyróżniamy cztery style uczenia się: wzrokowy, słuchowy, dotykowy i kinestetyczny. Ucząc się zgodnie ze swoim stylem, zwiększamy szanse na osiąganie umiejętności.

Jakie style uczenia rozróżniamy?

Koncepcja stylów uczenia się dzieli ludzi na cztery podstawowe grupy, opierając się na założeniu, że któryś kanał zmysłowy jest u każdej z nich najskuteczniejszy. Od tego, jaki narząd zmysłu przeważa — wzrok, słuch, dotyk, smak, węch — zależy, do jakiej grupy należą. Styl uczenia łączy się więc z wykorzystaniem ulubionego kanału sensorycznego. Uczniów najczęściej dzieli się na:

• wzrokowców – preferują kontakt wzrokowy oraz ilustracje, rysunki, tabele, wykresy,
• słuchowców – lubią oni słuchanie, rozmowę i dyskusję,
• kinestetyków, do których często dołączani są dotykowcy. Kinestetycy uczą się szybciej podczas ruchu, wykonywania czynności, eksperymentowania.

Warto zwrócić uwagę, że nie występują czyste style uczenia się — w większości przypadków styl danego człowieka to kombinacja różnych typów. Style uczenia się nie są zdolnością, tylko preferowanym sposobem nauki. Ucząc się zgodnie ze stylem preferowanym przez mózg, można zwiększyć szanse na przyswajanie wiedzy. Osoby, które ze względu na swój styl poznawczy gorzej uczą się gorzej w sytuacjach jednego typu, nadrabiają to w innych.

Style uczenia – wzrokowcy

Wzrokowcy są wrażliwi na elementy wizualne kolory i kształty. Mają potrzebę przebywania w uporządkowanym środowisku. Przykładają wagę do wyglądu zewnętrznego swojego i innych ludzi. Łatwo dekoncentruje ich nieład. Dobrze zapamiętują twarze, gorzej nazwiska. Mówiąc, opisują kształty, wygląd, wielkość. Najlepiej zapamiętują materiały graficzne, teksty, zdjęć, filmy, prezentacje, wykresy. Nie przeszkadza im w nauce muzyka Uczą się najlepiej na przykładach z realnego życia.

W przypadku nauki języka osoby te powinny słówek uczyć się z notatek i ich zapisu fonetycznego. Mogą mieć problemy z akcentem. W przyswajaniu języka pomaga im czytanie książek, podkreślanie, zaznaczania, wypunktowanie
Dobrze sprawdzą się dla nich fiszki. Najlepiej zilustrowane i kolorowe, zwłaszcza na początku nauki.

Style uczenia – słuchowcy

W kontakcie z inną osobą słuchowcy zwracają uwagę na jej imię, nazwisko, dźwięk głosu, sposób mówienia i to, co mówi. Przedłużony kontakt wzrokowy jest dla nich rozpraszający. Potrzebują nieustannych bodźców słuchowych. Jeśli przebywają w ciszy, sami nucą, śpiewają, gwiżdżą, mówią do siebie. Mówią dużo i rytmicznie, Słuchowcy z łatwością uczą się języków obcych. Najchętniej w grupie bądź z drugą osobą, W trakcie nauki potrzebują ciszy, gdyż muzyka i hałas ich rozprasza.

Słuchowcy słówka powinni powtarzać na głos i prosić kogoś o odpytanie. Trudniejsze zwroty, powinni kilkukrotnie przeczytać na głos lub wysłuchać. Zwykle mają oni dobrą pamięć muzyczną, stąd akcent nie powinien sprawiać im trudności. Teksty po angielsku powinni czytać na głos, nie w myślach. Dobry sposób nauki to filmy i piosenki po angielsku. Na początku warto korzystać z tych dla dzieci.

Style uczenia – kinestetycy i dotykowcy

Kinestetycy najlepiej przyswajają wiedzę w ruchu, są, aktywni eksperymentują, nudzą się podczas wykładów czy konferencji. Poszukują wtedy dodatkowych zajęć wodzą wzrokiem za tym, co się porusza. Siedząc na krześle, kołyszą się lub poruszają nogami. Są i pragmatyczni i zorientowani na cel. Kinestetycy zapamiętują nowe treści poprzez zaangażowanie w aktywność ruchową.

Dotykowcy mają doskonale wyczulony zmysł dotyku, węchu i smaku. Ich gestykulacja jest żywa, Często trzymają coś w rękach, Są wyczuleni na mimikę, gesty, język ciała i ton głosu. Lepiej coś przyswajają, jeśli to zanotują, naszkicują bądź narysują. Lepiej zapamiętują, gdy trzymają coś w dłoniach, bawią się włosami, przedmiotami. Najlepiej zapamiętują informacje powiązane z uczuciami.

Kinestetycy i dotykowcy wiedzę najłatwiej przyswajają, będąc w ruchu, sprawdzą się więc słuchawki z kursem angielskiego podczas sprzątania, biegania czy innej aktywności oraz chodzenie po pokoju i powtarzanie z książki. Kinestetycy powinni przykładać wagę do poprawnego zapisu, gdyż często miewają problemy z ortografią.