William Shakespeare był angielskim dramaturgiem, poetą i aktorem czasów Królowej Elżbiety I i Jakuba I. Do dziś jest on uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej oraz największych reformatorów teatru. Uważa się go za autora 37 sztuk i 154 sonetów.

Shakespeare – dzieciństwo i młodość

Shakespeare przyszedł na świat 23 kwietnia 1564 r. w Stratford-on-Avon w Anglii. Uczył się w miejscowym gimnazjum, gdzie studiował dzieła łacińskich klasyków. W 1582 r. ożenił się ze starszą od siebie Anne Hathaway i miał z nią trójkę dzieci: Suzanne oraz bliźniaczki Hamnet i Judith. Jego życiorys wciąż budzi wątpliwości badaczy. Wiadomo, że jego ojciec był burmistrzem w Stratford-upon-Avon, matka wywodziła się z rodziny szlacheckiej.

William Shakespeare – kariera na dworze

W 1584 r., po urodzeniu się bliźniąt, Shakespeare zniknął i nie ma o nim wzmianki w żadnych dokumentach, stąd nieznane są jego losy w ośmiu następnych latach jego życia. Badaczom udało się jednak ustalić, że bywał na dworach wielkich możnych, którzy prowadzili prywatne zespoły teatralne.

Okres panowania Elżbiety I był dla angielskiej dramaturgii bardzo sprzyjający. Królowa popierała teatr, widząc w nim zarówno rozrywkę, jak i siłę. Stąd okres ten nazywa się złotymi czasami teatru angielskiego.
W 1592 r. pojawia się kolejna drukowana wzmianka o artyście o nazwisku Shakespeare. Był wtedy członkiem Trupy Lorda Szambelana. W 1593 roku ogłosił poemat „Wenus i Adonis” dedykowany hrabiemu Southamptonowi i jego poemat stał się od razu bestsellerem.

W 1598 r. Shakespeare zajął się teatrem — pisał teksty oraz otrzymywał podrzędne role. W 1594 roku związał się z trupą teatralną Sług Lorda Szambelana, która od 1599 wszystkie sztuki wystawiała we własnym teatrze The Globe, później w Blackfriars Theatre.

Późne lata

Shakespeare wybił się bardzo szybko, lecz zaczął wzbudzać zawiść wśród innych dramatopisarzy. W roku 1597 roku posiadał własny dom w Londynie. Kupił również wielką posiadłość w Stratford — rezydencję nazywaną New Place. Rok później współfinansował budowę teatru The Globe, na którego deskach wystawiał potem swoje dzieła. Jego praca w teatrze sprawiła, że mecenasem teatru stał się sam król Jakub I Stuart. Wcześniej Shakespeare cieszył się również uznaniem królowej Elżbiety I W 1596 otrzymał on tytuł szlachecki. W 1613 r. wrócił do Stratford. Zmarł 23 kwietnia 1616 r.

W tamtym czasie sztuk się nie publikowało, w obawie, że jeśli tekst będzie znany, publiczność nie przyjdzie do teatru, bo już będzie znała przebieg zdarzeń, stąd sztuki Shakespeare’a można było poznać tylko w teatrze. Jego dzieła zostały ogłoszone drukiem dopiero po śmierci artysty.

Czy William Shakespeare istniał naprawdę?

Co ciekawe, nie ma absolutnej pewności, że William Shakespeare w ogóle żył. Po jego śmierci rozpoczęły się bowiem spory, czy rzeczywiście był on autorem wszystkich przypisywanych mu dzieł. Niektórzy badacze uznają, że tym pseudonimem posłużył się autor, który z pewnych przyczyn nie chciał działać oficjalnie, gdyż jako arystokracie nie wypadało mu pisać komedii czy tragedii pod własnym nazwiskiem.

Niektórzy badacze mają podejrzenia, że część z nich mógł napisać inny autor — Francis Bacon albo Christopher Marlowe. Wśród różnych niepotwierdzonych teorii istnieje i pogląd, że William Shakespeare to arabski twórca nazywający się Sheikh al. Subair (nazwisko to po angielsku brzmiałoby: Sheikh‑pear).

Wśród znawców literatury większość jednak jest przekonanych, że William Shakespeare to prawdziwy autor Hamleta. Niewątpliwie jego dzieła takie jak: „Sen nocy letniej”, „Romeo i Julia”, „Otello”, „Król Lear”, „Makbet” „Burza” i wiele innych sprawiły, że do dzisiaj uważany jest za niedoścignionego dramaturga wszechczasów.