Właściwa nazwa tego państwa to Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, czyli United Kingdom of Great Britain and Nothern Ireland (UK). W jego skład wchodzą położone na wyspie Wielka Brytania historyczne państwa takie jak: Anglia, Walia i Szkocja oraz Irlandia Północna.
Zjednoczone Królestwo – geografia i religia
Zjednoczone Królestwo otoczone jest przez Ocean Atlantycki na zachodzie i północy, Morze Północne na wschodzie, kanał La Manche na południu i Morze Irlandzkie na zachodzie. U zachodniego wybrzeża Szkocji położone są wyspy Hebrydy, a na północny wschód od Szkocji Orkady i Szetlandy. Wszystkie wraz z wyspą Wight, Anglesey i Wyspami Scilly, są powiązane administracyjnie z Wielką Brytanią.
[adinserter block=”11″]
Liczba mieszkańców Zjednoczonego Królestwa to około 59 755 700 a powierzchnia kraju wynosi 244 820 km². Największym państwem wchodzącym w jego skład jest Anglia zajmująca 130 395 km2. Następna w kolejności jest Szkocja o powierzchni 78 782 km 2, a po niej Walia – 20 799 km2. Z kolei najmniejsza z nich Irlandia Północna ma powierzchnię 14 130 km2.
Zarówno stolicą Anglii, jak i całego Zjednoczonego Królestwa jest Londyn. Jednakże każde jednak z państw wchodzących jego skład mają swoje oddzielne stolice. Stolicą Szkocji jest Edynburg, Walii Cardiff, a Irlandii Północnej Belfast.
W Anglii religią dominującą jest anglikanizm. W Szkocji panuje głównie kalwinizm, w Walii Kongregacjonalizm a Irlandczycy północni najczęściej wyznają protestantyzm albo katolicyzm.
Zjednoczone Królestwo jest monarchią z rządem odpowiadającym przed parlamentem. Na tronie zasiada król.
Zjednoczone Królestwo — języki
Choć oficjalnie w Wielkiej Brytanii nie ma języka urzędowego, faktycznie jest nim język angielski. Obok tego języka w UK występują języki dawnych grup etnicznych, mniejszości narodowych oraz języki regionalne, jakimi posługują się mieszkańcy konkretnego terytorium. Językami regionalnymi lub mniejszościowymi nazywamy języki tradycyjnie używane na terytorium danego państwa przez jego obywateli, stanowiących grupę liczebnie mniejszą i różniące się od oficjalnego języka tego państwa.
Jedynym językiem Wielkiej Brytanii mającym status regionalnego jest język kornijski. Pochodzi z grupy brytańskiej języków celtyckich, używany do końca XVIII wieku w Kornwalii. . Do języków uznanych za mniejszościowe na terytorium Wielkiej Brytanii należą jezyki:
- irlandzki,
- manx,
- szkocki (scots),
- scots ulsterski,
- szkocki gaelicki,
- walijski.
[adinserter block=”8″]
Język angielski w Zjednoczonym Królestwie
Język angielski używany w Zjednoczonym Królestwie ma liczne różnorodne odmiany i dialekty, które przede wszystkim dzieli się na użytkowane w samej Anglii oraz używane w Irlandii Północnej, Walii oraz Szkocji. Oprócz zróżnicowania na poszczególne dialekty w Wielkiej Brytanii występuje olbrzymie zróżnicowanie wymowy języka angielskiego.
Warto wiedzieć, że sposób wymowy wskazuje na konkretne pochodzenie czy miejsce kształcenia danej osoby. Jedną z podstawowych różnic jest akcent. Różnice w wymowie można dostrzec nawet między osobami z Londynu a Manchesteru. Wynika to z tego, iż akcent typowy dla Anglików jest różny w zależności od regionu. Jedną z najpopularniejszych odmian akcentu języka angielskiego używanego w samej w Anglii jest Cockney- sposób mówienia charakterystyczny dla wschodniego Londynu. Do innych odmian używanych przez liczne grupy ludności należą również The West Country Accent. To akcent południowo-zachodniej Anglii oraz Scouse, czyli akcent mieszkańców Liverpoolu.
Kurs angielskiego online z native speakerami
Znajomość angielskiego, potwierdzona certyfikatami językowymi, daje szansę na swobodną komunikację w środowisku anglojęzycznym. Nauka angielskiego z native speakarami posługującymi się różnymi akcentami pozwala na precyzyjne zrozumienie rozmówcy.
Z kolei Walijczycy mają swój własny język. Dlatego też posługując się językiem angielskim, mówią oni z akcentem typowym dla języka walijskiego. Również Szkoci mają specyficzne cechy swojego akcentu. Przede wszystkim zamieniają oni dźwięk „o” na dwudźwięk „ae” oraz opuszczają dźwięk „t”, jeśli znajduje się on na końcu wyrazu. Z kolei akcent irlandzki można również usłyszeć w różnych odmianach, nie tylko w Irlandii, ale również w Irlandii Północnej. Najbardziej charakterystyczną jego cechą jest wymowa „th” jako „t”.
