Irlandia Północna leży w północno-wschodniej części wyspy Irlandii i należy do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Jest ona jednym z najsłabiej zaludnionych obszarów w całej Wielkiej Brytanii podzielonym na jedenaście dystryktów. Jej stolicę stanowi Belfast ośrodek przemysłu lotniczego, elektronicznego, spożywczego, nawozów sztucznych i stoczniowego, który leży nad rzeką Lagan. Kraj ten zamieszkuje ponad 2 miliony owiec i niecałe 2 miliony ludzi.
Irlandia Północna przez wieki
Od 1171 roku podbój Irlandii rozpoczęli Anglo-Normanowie z Wielkiej Brytanii. Kościół i rycerstwo irlandzkie uznało zwierzchnictwo króla angielskiego Henryka II. Jednakże mieszkańcy Irlandii pozostali wierni kościołowi rzymsko-katolickiemu i nie uznając króla za głowę kościoła. Wówczas rozpoczęły się religijne prześladowania katolickiej ludności Irlandii, rugowania Irlandczyków z ich ziem co spowodowało w XVIII i XIX wieku masową ich emigrację do Stanów Zjednoczonych.
Wkrótce nastąpił rozwój ruchów niepodległościowych. Ruch Fenian, wraz z ruchem Sinn Fein, doprowadziły do uchwalenia przez władze angielskie w 1914 roku ustawy o autonomii Irlandii, a w 1919 roku do proklamowania republiki Irlandii.
Obszar wyspy podzielono wówczas na część północno-wschodnią powiązaną z Wielką Brytanią i Wolne Państwo Irlandzkie. Niezadowolenie z tego podziału kraju doprowadziło w latach 1922-23 do wojny domowej.
W latach 60. w Irlandii Północnej doszło do ponownego wzmożenia napięć między ludnością katolicką a protestancką. W ten konflikt włączyła się IRA. Doprowadziło to do masakry w Londonderry, zwanej Krwawą niedzielą, w wyniku której zginęło 13 osób, a IRA rozpoczęła zamachy terrorystyczne. W 1972 roku władzę nad Irlandią Północną przejął rząd brytyjski, który wpłynął na rozwiązanie lokalnego rządu.
W latach 90. Irlandczycy i Brytyjczycy rozpoczęli negocjacje pokojowe. W 1998 roku rządy Republiki Irlandii oraz Wielkiej Brytanii podpisały Porozumienie Wielkopiątkowe, które położyło kres chaosowi i napięciom między dwoma Irlandiami. Dziś, po wystąpieniu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, mówi się o powrocie granicy ustanowionej na irlandzkiej wyspie.
Co warto zobaczyć w Irlandii Północnej?
W Irlandii Północnej znajdują się popularne na całym świecie atrakcje, Z pewnością wart zobaczenia jest sam Belfast, który jest zamieszkiwany przez ponad 300 000 osób, i ma naprawdę bogatą historię. Znajduje się tu wiele zabytków i kilka niesamowitych muzeów, w tym Muzeum Ulsteru i Titanic Belfast.
Ponadto warto przejechać trasę wzdłuż północnego wybrzeża. Causeway Coastal Route, która jest jedną z piękniejszych tras w tym kraju. W okolicy Newcastle, znajduje się Tollymore Forest Park, który słynie przede wszystkim z pięknych tras i uroczych mostków. Z kolei Gobbins to niezwykła ścieżka klifowa obejmująca mosty, tunele i bardzo dużą ilość schodów.
Irlandia Północna — języki
W Irlandii Północnej używa się angielskiego i irlandzkiego. Angielski jest językiem urzędowym i dominującym językiem komunikacji codziennej. Jest także używany jako pierwszy język przez większość mieszkańców tego kraju.
Irlandzki jest drugim językiem oficjalnym . Mimo iż tak naprawdę niewiele osób w Irlandii Północnej się nim posługuje, istnieje silne wsparcie dla jego zachowania i promocji
Istnieje jednak nieliczna grupa osób, zwłaszcza na obszarach wiejskich, która posługuje się irlandzkim jako językiem ojczystym.
Odmiana angielskiego używana w Irlandii Północnej
Język angielski, używany w Irlandii Północnej, jest zgodny z brytyjskim standardowym angielskim. Jednakże, w zależności od regionu, mogą występować pewne lokalne różnice w akcentach, słownictwie i gramatyce.
Szczególnie w obszarach wiejskich i wśród starszego pokolenia, można zaobserwować wpływy dialektu Ulster Scott, który jest blisko spokrewniony z językiem szkockim I charakteryzuje się pewnymi unikalnymi zwrotami, fonetyką i gramatyką. Ponadto w codziennym angielskim pojawiają się niektóre irlandzkie słowa i wyrażenia.
Różnice te mogą być bardziej widoczne w mowie potocznej, szczególnie wśród osób starszych i na obszarach wiejskich.
